Montessori Eğitim Metodu

Montessori eğitim yöntemi 20. yüzyılın başlarında ilk kadın İtalyan doktor Maria Montessori tarafından geliştirildi. Bir bilim insanı ve doktor olarak aldığı eğitimi çocukları özenle gözlemleyebilmek için kullandı. Sonuç olarak onların doğalarıyla mücadele etmeyen, bunun yerine onlara hitap eden bir okul tasarladı. 

 

Örneğin, eğer çocuklar hareket etmeyi seviyorlarsa, neden onları sürekli yerlerine oturtmak için uğraşmak yerine, onların hareket etmelerine imkan sağlayan bir okul tasarlanmasın? İşte kendisine tam da böyle sorular soruyordu. 

 

 

Bir okulun nasıl olması gerektiği ile ilgili yerleşmiş inançları bir kenara kaldırıp, yerine gözlemlerine dayanarak, çocukların doğal hallerine uygun materyaller ve sınıflar kurguladı. Bayan Maria’nın geliştirdiği bu okullar da şu an bilinen Montessori okulları oldu.

 

Aşağıda size, “Montessori tam olarak nedir” ve “çocuğumuz için doğru bir eğitim midir” gibi sorularınıza yanıt vermenizde yardımcı olabilecek olan “Montessori eğitiminin 10 temel prensibini” sunduk.

 

Montessori eğitiminin ilk nihai amacı; çocuğun kendi kendine yetebilmesi ve içinde bulunan potansiyel karakterinin oluşmasını amaçlar. Eğitimin yöntemi; çocukları soru üretebilen ve bunlara cevap arayan bireyler olarak yetişmesini sağlamaktır. Kısacası Montessori eğitimi ile; üreten, çevresine ve diğer insanlara saygılı olan, mutlu bireyler yetiştirilmesi hedeflenir.

 

Montessori eğitimi sadece akademik alanda değil, aynı zamanda çocuğun duyusal ve sosyal alanlarda da gelişimini destekleyen ve gerçek hayata hazırlayan bir sistemdir. Bu eğitim sisteminin temel dinamikleri, klasik ve alışılagelmiş olan eğitim modelinden çok farklıdır. Eğitim modelindeki temel amaç; çocuğu henüz erken çocukluk döneminden itibaren, anaokulu çağında öğrenmeyi öğretebilmek ve hayat boyunca ihtiyaç duyabilecekleri becerileri kazanabilmeleri ve yaratıcı olabilmeleri için daha özgür bir alan yaratmaktır.

 

- Çocuğun dikkatini yoğunlaştırmak,

- Çalışma ve üretebilme zevklerini artırmak,

- Üretken olmak,

- Toplumsal bir varlık olmak,

- Kaygı ve stresini en doğru ve sağlıklı şekilde nasıl dışa vurabileceğini öğretmek,

- Sorumluluk ve özgüven duygusunu geliştirmek,

- Disiplin duygusunu içselleştirmek,

- Bir problemin nasıl tanınacağını ve onu çözmek için neler yapılması gerektiğini öğretmek,

- Özsaygı ve başkalarına karşı saygılı olmayı sürdürmek.

 

 

 

 

Montessori eğitimi, çocukların öğrenim ortamını doğumdan ergenlik dönemine kadar destekleyen bir sistemdir. Böylece çocuklar, tüm insanlarda bulunan doğal merak duygusunu her an giderme özgürlüğüne sahip olabilir. Bu yetenek sayesinde de ömür boyu sürecek olan tecrübeler için sağlam bir temel oluşturabilirler.

 

Montessori, "6 - 12 yaş arasındaki çocukları"; artık bilinçli şekilde düzenlenen birleşmeyi ifade eden, toplumsal olarak yeni bir bebek olarak betimler. Bu evredeki çocuklar, artık birlikte sürdürülen sosyal yaşamdaki düzenlemeler ve kurallara uymak zorundadır. Aynı zamanda "iyi" ile "kötü", "doğru" ile "yanlış" çocuğun içinde bulunan vicdan duygusu ile güçlü şekilde ayırt edilebilir.

 

Montesori'ye göre bu evreki çocuklar, "kavramsal kâşifler" olarak tanımlanır. Hayal güçleri ve soyutlama becerileri gelişen çocuklar, sahip olduğu bilgileri dünyasını genişletmek ve farklı şeyleri keşfetmek için kullanabilir. Gelişim seviyesinin bu düzeyi için Montessori felsefesi, sosyal ilişkilere, kapsamlı bir eğitime ve açık bir çevreye vurgu yapar.

 

Eğitim kapsamında her bir çocuğun ilgi alanlarını destekleyen ve akranları ile ortak düzenlenen entelektüel keşifler yapmasına fırsat tanınmalıdır. Bağımsız, hayal gücünü geliştiren ve özgüven sahibi çocuklar, Montessori ile desteklenirse kendine yetebilme becerilerini daha fazla geliştirebilirler. Bununla birlikte, çocuğun yaşadığı toplumsal, kültürel ve doğal hayattaki rolünü anlaması için teşvik edilmesi gereklidir.

 

Ergenlik dönemine geçiş olarak bilinen "12 - 15 yaş arası", Montessori felseferine göre topluma direkt katkı sağlamak isteyen çocuklardan oluşur. Klasik metotlarda öğrenmeyi reddeden bu yaş aralığı, her bir olguyu kendisi araştırmak ve bizzat deneyimlemek ister. Bu dönemdeki çocuklar, okul ile kısıtlanmamalı ve toplum içindeki rollerine daha fazla yaklaştırılmalıdır.

 

15 yaşına yaklaşan çocuklar artık giderek olgunlaşma eğilimine girer. Kendi eylemlerinin sorumluluğunu alabilecek bireyler haline gelen çocuklar, eğitim olgusunun yaşam boyu sürmesi gerektiği gerçeğini fark etmeye başlarlar. Bu sebeple, yeni akademik bilgiler alabilmesi için desteklenen bu yaş grubuna, aynı zamanda sahip olduğu bilgileri uygulaması için uygun ortamların sunulması gerekir. Genç yetişkinler olma yolunda ilerleyen bu çocuklar, kendileri ile ilgili daha derin anlayışlar geliştireceğinden, çocuğun gerçek benliğine güvenmesi sağlanmalı ve insan ilişkileri konusunda çocuğa daha realist bilgiler verilmelidir.